الهه دوران لیسانس یه کوله پشتی داشت.مارکشم monza بود و الهه به این موضوع خیلی افتخار میکرد.خلاصه ...

روی این کیفه مارکش با نخ نوشته شده بود که یه تیکه نخ از یکی از حروفش در رفته بود که اگه می کشیدیش تا آخر نخ کش میشد. این نخ بیچاره همیشه به من التماس می کرد که بکشکمش و خلاصش کنم ولی این الهه ی نامرد همیشه سربزنگاه میرسید و نمیذاشت.

خیلی دوست داشتم آخر یه روز اون نخو بکشم و به آرزوی قلبیم برسم ولی حیف که نشد....

الهه خانوم تو الان اون کیفه رو انداختی دور ولی این آرزو تا آخر عمر تو دلم موند و لکه ی بزرگی به اندازه اون نخ تو دلم تو قسمت مربوط به دوستیمون به جا گذاشت.

عید که رفته بودیم تبریز رفتم چند تا گل آوردم.

متاسفانه اونی که از همه بیشتر دوستش داشتم خراب شد. کوچولوان آخه جا برای گلدون بزرگ ندارم.

شمعدونی، 5نوع کاکتوس، آشار داشار و یه نوع گل دیگه که خودمم نمیدونم چیه!

یعنی الان سرجمع من 7 تا گل دارم به علاوه یه آلواورام میشه هشت تا

دوستشون دارم.

خیلی دلم براشون تنگ شده! خیلی دوستشون داشتم. یعنی رد خور نداشت هر روز می رفتم پیششون،باهاشون حرف می زدم، نازشونو می کشیدم، تمیزشون می کردم...

درست مثل امیر فشنگ رویا که بین ماها از یه شخصیت حقیقی و حقوقی برخوردار بود، گلهای من هم برای من دارای شخصیت واقعی بودن. تا جاییکه روشون اسم هم گذاشته بودم.شاید دیگران فکر می کردن که این کارو برای جلب توجه انجام میدم ولی اینطور نبود،وااقعا احساس میکردم که اسم این گل اینه.مخصوصا حسن!

امروز نمیدونم چرا! یهو دلم خواست که یه فیلم سینمایی خیلی خوب بیبنم. یه فیلم خوب هاااا نه از این مسخره های مزخرف که مدد شده و نمیدونم چرا این همه تماشاچی داره!مردم دیگه یواش یواش دارن معنای واقعی فیلمو فراموش میکنن. چطور میتونن به این چیزای مزخرف نگاه کنن و حتی ازش لذت ببرن؟ صد رحمت به ممد صمد.

دلم میخواست یه فیلم معنا گرا ببینم یا یه تاریخی مل دختر خانواده بولین.

رو پل عاب گذر کنار خونمون یه پسره وایمیسته و فیلم میفروشه.باید این سری برم و چند تا فیلم ازش بخرم.

امروز نمیدونم چرا! یهو دلم خواست که یه فیلم سینمایی خیلی خوب بیبنم. یه فیلم خوب هاااا نه از این مسخره های مزخرف که مدد شده و نمیدونم چرا این همه تماشاچی داره!مردم دیگه یواش یواش دارن معنای واقعی فیلمو فراموش میکنن. چطور میتونن به این چیزای مزخرف نگاه کنن و حتی ازش لذت ببرن؟ صد رحمت به ممد صمد.

دلم میخواست یه فیلم معنا گرا ببینم یا یه تاریخی مل دختر خانواده بولین.

رو پل عاب گذر کنار خونمون یه پسره وایمیسته و فیلم میفروشه.باید این سری برم و چند تا فیلم ازش بخرم.

تصمیم گرفتم برم جدایی نادر از سیمینو ببینم.یا با رضا میرم یا با الهه

من دلم بستنی بهار میخواد.گیر داده ولم نمیکنه. اگه مادر شوهره اینجا بود میگفت حتما خبراییه..... چه خبررررررررررر؟

ولی من دلم بستنی بهار می خوااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااد.

من دلم خلیل عمی می خواد. البته یرالمایومورتای خلیل عمی! قرار بود به مناسبت مهندس شدنم نسیم اینا رو جمع کنم و ببرم اونجا ولی تا حالا قسمت نشده. یادش بخیر با نازنین اینا و رامک رفتیم چه خوش گذشت!

فکر کنم همه جوونای ایران رفتن اونجا یرالمل یومورتا خوردن،چون اونی که تو مملکت زیااااااده دکتره و مهندس!